Bartarin Ekhtera Haye Tasadofi&AN33NAFAR!!

برترين اختراعات تصادفي تاريخ

دنياي علم سرشار از كشفيات و اختراعات اتفاقي است كه تنها 
ذهن خلاق دانشمندان مي‌توانست با استفاده درست از آن‌ها به نتيجه 
دلخواه برسد. پاپ‌ساينس نيز در گزارشي، ده اختراع تصادفي قرن 
نوزدهم و بيستم را معرفي كرده است.

اجاق مايكروويو - پرسي اسپنسر

پرسي اسپنسر كه پس از انجام خدمت سربازي خود در نيروي دريايي ايالات متحده، 
در شركت ريتون مشغول به كار شد؛ به عنوان يك نابغه الكترونيك شناخته مي‌شد. 
در سال 1954/1333 اسپنسر مشغول ور رفتن با يك مگنترون مايكروويو - 
كه در آرايه‌هاي راداري از آن استفاده مي‌شود- بود، كه ناگهان صداي عجيبي شبيه به 
جلز و ولز كردن را در شلوار خود احساس كرد. اسپنسر با متوقف كردن كار خود، يك بسته 
شكلات را در جيب شلوارش پيدا كرد كه شروع به ذوب شدن كرده بود. 
با درك اين مطلب كه تشعشع مايكروويو خروجي از مگنترون باعث اين اتفاق شده بود، 
اسپنسر سريعا در خصوص استفاده‌هاي عملي از اين ويژگي براي آشپزي مشغول به 
كار شد. نتيجه نهايي كار وي اجاق مايكروويو يا همان مايكروفر است كه امروزه به 
عنوان ناجي تمام مردان مجرد و دوست‌داران خوراكي‌هاي فوري در سرتاسر دنياشناخته مي‌شود!

ساخارين، قند مصنوعي - ايرا رمسن، كنستانتين فالبرگ

در سال 1879 / 1258 ايرا رمسن و كنستانتين فالبرگ كه مشغول كار در آزمايشگاهي در 
دانشگاه جان هاپكينز بودند، كار خود را براي خوردن غذا تعطيل كردند. 
اما فالبرگ فراموش كرد كه قبل از غذا خوردن دست‌هايش را بشويد. اين كار معمولا به مرگ فوري 
بسياري از شيمي‌دانان منجر مي‌شود، اما در مورد وي اين كار منجر شد تا مزه شيرين و عجيبي را 
در تمام طول غذا خوردن احساس كند.اين اتفاق منجر به ساخته شدن نخستين شيرين‌كننده مصنوعي جهان شد. 
آنها نتايج كارشان را با يكديگر منتشر كردند، اما تنها نام فالبرگ كه اين ماده را كشف كرده بود در حق امتياز 
اين محصول ذكر شد.نامي كه امروزه در بسته‌هاي صورتي رنگ اين محصول در همه جا ديده مي شود. 
به نظر مي‌رسد كه رمسن در اين ماجرا به نوعي دور زده شده است. 
رمسن بعدها در اين مورد گفت: 
«فالبرگ يك رذل واقعي است. من از اين‌كه اسم خودم را با اسم وي در يك جمله بشنوم، واقعا متنفرم!»

فنر آب زير كاه (Slinky) - ريچارد جيمز

در سال 1943 / 1322، مهندس نیروی دریایی آمریکا ریچارد جیمز مشغول تحقیق در این خصوص بود که 
چطور می‌توان با استفاده از فنر، تجهیزات حساس بیرون کشتی‌ها را از نوسانات شدیدی که منجر به خرابی آنها می‌شود، 
محافظت کرد. در حین کار وی یکی از مدل‌های خود را با عصبانیت از روی میز به پایین پرتاب کرد. 
اما اختراع وی به جای این‌که محکم با زمین برخورد کند، به شکل زیبایی به سمت پایین جهش کرد و مجددا شکل اصلی 
خود را به دست آورد؛ خیلی بیهوده، خیلی فرز و خیلی آب زیر کاهِ!این فنر به یک اسباب‌بازی محبوب برای کودکان تبدیل شد. 
قبل از این‌که هر کودکی بتواند با پیچاندن و کشیدن فنری که پدر و مادرش برای وی خریده بودند، نهایتا آن را خراب کند، 
300 میلیون از این فنرها در دنیا فروخته شده بود!

خمیر بازی - شرکت Kutol Products

پیش از اینکه خمیر بازی Play-Doh به یک ابزار آموزشی مفید در فرایند تربیت کودکان تبدیل شود، 
به عنوان یک محصول پاک‌کننده اختراع شده بود. این خمیر ابتدا به عنوان محصولی برای تمیز کردن کاغذدیواری‌های 
کثیف به بازار معرفی شد، اما این مساله مربوط به قبل از زمانی می‌‌شود که شرکت تولید کننده آن در سراشیبی سقوط قرار گیرد. 
آن‌چه شرکت Kutol Products را از ورشکستگی نجات داد، موفقیت محصول آنها در تمیز کردن دیوارها نبود، 
بلکه استفاده بچه‌های دبستانی از این محصول برای خلق کاردستی‌های مجسمه‌سازی سال نو بود. 
با حذف ترکیبات پاک‌کننده و اضافه کردن رنگ و یک عطر ملایم، شرکت محصولات کوتول پاک‌کننده خود را 
به یکی از محبوب‌ترین اسباب‌بازی‌های تمام تاریخ تبدیل کرد.(خمیر مجسمه‌سازی)به این ترتیب شرکتی که 
در حال ورشکستگی بود، ناگهان به موفقیت عظیمی رسید. 
گاهی اوقات شما نمی‌دانید که چقدر باهوش هستید، تا این‌که یکی از راه می‌رسد و شما را متوجه آن می‌کند!

چسب همه كاره - هري كوور

در يكي از آشفته‌ترين لحظات اكتشاف در طول تاريخ، دكتر هري كوور از آزمايشگاه كداك در سال 1942 / 1321 دريافت كه 
ماده سيانواكريليت كه وي ساخته بود، يك شكست نااميدكننده محسوب مي‌شود. 
بر خلاف انتظار وي، اين ماده به هيچ وجه براي ساخت يك دستگاه زاويه‌ياب با دقت بالا مناسب نبود. 
ماده‌اي كه وي ساخته بود به طرز باورنكردني به هر چيزي مي‌چسبيد، بنابراين وي اين ماده را فراموش كرد. 
شش سال بعد هنگامي‌كه كوور سرپرست يك پروژه در خصوص طراحي پوشش جديدي براي هواپيما بود، 
باز همترس از بلااستفاده بودن سيانواكريليت تمام وجود وي را فررا گرفت. 
اما اين دفعه كوور مشاهده كرد كه اين ماده، اتصالي قوي را بدون نياز به گرم كردن ايجاد مي‌كند. 
كوور و گروهش مواد مختلفي را در آزمايشگاه با استفاده از اين ماده تعمير كردند و در نهايت 
يك استفاده مفيد را براي اين مادهديوانه كننده پيدا كردند. 
كوور حق امتياز كشف خود را ثبت كرد و در سال 1958 / 1337 سانواكريليت به عنوان يك 
چسب همه كاره در تمام فروشگاه‌ها عرضه شد.

تفلون - روي پلانكت

دفعه بعد كه شما يك نيمرو را بدون چسبيدن به كف ماهي‌تابه درست كرديد، از شيمي‌داني به نام روي پلانكت تشكر كنيد 
كه به صورت كاملا اتفاقي در سال 1938 / 1317 تفلون را اختراع كرد. 
پلانكت هنگامي‌كه به محصول آزمايش خود در يك سردخانه سر مي‌زد، اميدوار بود كه توانسته باشد نوع جديدي از CFC 
ها را بسازد. اما هنگامي‌كه وي محفظه‌اي را كه تصور مي‌كرد بايد سرشار از گاز باشد بررسي كرد، 
متوجه شد كه ظاهرا تمام گاز ناپديد شده است و تنها تعدادي پولك سفيد باقي مانده است. 
پلانكت شيفته اين خرده‌هاي شيميايي مرموز شد و مشغول مطالعه برروي خواص آنها شد. 
ماده جديد ثابت كرد كه يك روان‌كننده عالي با نقطه ذوب فوق‌العاده بالا است. 
اين ماده ابتدا در جعبه دنده‌هاي نظامي استفاده شد و امروزه از آن براي توليد ظروف نچسب آشپزخانه استفاده مي‌شود.

باكليت - لئو بيكلند

در سال 1907 / 1286، لاك شيشه‌اي عمدتا براي عايق كردن قسمت‌هاي داخلي تجهيزات الكترونيكي اوليه مانند 
راديو و تلفن استفاده مي‌شد. صرف‌نظر از اينكه اين ماده از بدن نوعي سوسك آسيايي به دست مي‌آمد، وسيله خوبي بود. 
البته اين ماده ارزان‌ترين يا ساده‌ترين راه براي عايق كردن يك سيم به شمار نمي‌رفت. 
ماده‌اي كه شيمي‌دان بلژيكي، لئو بيكلند به جاي اين ماده يافت، پلي‌اكسي‌بنزيل‌متيلن‌گليكول‌آنيدريد بود. 
اين ماده كه نخستين پلاستيك مصنوعي دنيا است، اغلب تحت عنوان باكليت شناخته مي‌شود. اين پلاستيك پيش‌گام كاملا 
شكل‌پذير است و مي‌توان آن را به هر رنگي درآورد و در برابر دماهاي بالا نيز شكل خود را حفظ مي‌كند. 
اين خصوصيات آن را به ماده محبوب توليدكنندگان، جواهرسازان و طراحان صنعتي تبديل كرده است.

تنظيم كننده ضربان قلب - ويلسون گريت‌بچ

دانشيار دانشگاه بوفالو تصور مي‌كرد كه پروژه خود را نابود كرده است. به جاي استفاده از يك مقاومت 10 هزار اهمي براي 
ساخت نمونه اوليه يك دستگاه ثبت ضربان قلب، ويلسون گريت‌بچ از يك مقاومت 1 مگااهمي استفاده كرده بود. 
مدار ساخته شده سيگنالي را توليد مي‌كرد كه 1.8 ميلي‌ثانيه طول مي‌كشيد و سپس به مدت 1 ثانيه متوقف مي‌شد. 
گريت‌بچ دريافت كه با استفاده از يك جريان دقيق در اين دستگاه، مي‌توان پالس تنظيم‌شده‌اي را به دست آورد 
كه خود را بر ضربان ناقص قلب بيماران تحميل كند. قبل از آن، دستگاه‌هاي تنظيم كننده ضربان قلب به اندازه ، 
يك تلويزيون بودند كه به طور موقت آنها را از خارج بدن به بيماران متصل مي‌كردند. 
اما امروزه همان كار را مي توان با استفاده از يك مدار كوچك كه به راحتي درون قفسه سينه بيمار قرار مي‌گيرد، انجام داد.

بند چسبي - جورج دي‌مسترال

شايد كمي مبالغه‌آميز به نظر برسد، اما يك سگ نقش مهمي را در اختراع اين وسيله مفيد داشته است. 
جورج دي‌مسترال كه يك مهندس سويسي بود، روزي به همراه سگ خود به شكاررفته بود كه متوجه شد 
خارهاي آزاردهنده‌اي به پشم‌هاي سگش چسبيده است. هنگامي‌كه در بازگشت وي اين خارها را ، 
زير ميكروسكوپ نگاه مي‌كرد متوجه قلاب هاي كوچكي شد كه باعث چسبيدن اين خارها 
به بدن سگ و جوراب‌هاي وي شده بود.مسترال چندين سال را صرف بررسي پارچه‌هاي مختلف كرد تا اينكه 
نهايتا نوعي نايلون را پيدا كرد كه براي اختراع وي مناسب بود. 
با اين حال دو دهه طول كشيد تا با استفاده ناسا از اين اختراع در لباس‌هاي فضانوردان، استفاده از اين اختراع فراگير شود.

اشعه ايكس - ويلهلم رونتگن

حرف شما كاملا درست است! اشعه ايكس يا آن‌طور كه در اوايل مشهور بود، تابش مجهول، پديده‌اي طبيعي است 
و بنابراين نمي‌توان آن را اختراع كرد. 
اما داستان كشف آن به عنوان يكي از جذاب‌ترين داستان‌ها در ميان ابداعات اتفاقي دنيا شناخته مي‌شود. 
در سال 1895 / 1274 فيزيك‌دان آلماني ويلهلم رونتگن، مشغول انجام يك‌سري آزمايش‌هاي 
روزمره با پرتوي كاتدي بود كه متوجه شد يك تكه مقواي فلورسنت در طرف ديگر اتاق روشن شده است. 
يك صفحه ضخيم بين تشعشع‌كننده كاتدي وي و مقوا قرار داشت كه ثابت مي‌كرد ذرات نور 
از ميان اجسام جامد عبور مي‌كنند. رونتگن كه از اين اتفاق شگفت‌زده شده بود، متوجه شد تصاوير شفافي را از با استفاده از اين تابش باورنكردني مي‌توان تهيه كرد . 
نخستين تصوير از اين نوع يك تصوير اسكلتي است كه رونتگن از دست همسر خود گرفته است .

آن ۳۳ نفر!!

      به شما قول می‌دهم که حداکثر تا دو سه سال بعد، هالیوود فیلمی با 
      عنوان «۳۳ نفر» نمایش خواهد داد! از کجا می‌دانم؟! 
      خوب اگر این بخش را تا آخر بخوانید، شما هم تصدیق خواهید کرد که چنین داستان 
      شگفت‌انگیزی یا حاشیه‌های جالبش واقعا سوژه خوبی برای فیلم شدن است. 
      بیش از یک ماه پیش، یعنی در پنجم آگوست، یک معدن در شیلی دچار حادثه شد و ریزش کرد، 
      این معدن مس و طلا در نزدیکی سن خوزه قرار دارد. 
      در نتیجه این حادثه ۳۳ نفر از معدنچیان گرفتار شدند. 
      ۳۲ نفر از آنها شیلیایی بوند و یک نفر هم ‌اهل بولیوی بود. 
      عملیات نجات شروع شد، اما تا روز هفدهم هیچ نتیجه‌ای در برنداشت، 
      در این زمان تیم نجات با کمال تعجب صدای ضربه‌های چکش را روی یک مته حفاری شنیدند، 
      ساعاتی بعد وقتی مته بیرون کشیده شد، کاغذی را دیدند که روی مته چسبانده شده بود، 
      روی کاغذ نوشته شده بود: 
      «هر ۳۳ نفرمان در پناهگاه، خوب هستیم.» معلوم شد که معدنچی‌ها زنده و سالم 
      در عمق ۷۰۰ متری زمین گرفتار شده‌اند. 
      خبر زنده بودن آنها، آنقدر مهم بود که سباستین پینه‌را -رئیس جمهور شیلی- شخصا 
      در محل حاضر شد و نوشته را به رسانه‌ها نشان داد. 
      بلافاصله همه شیلی این پیروزی را جشن گرفت.

      معدنچیان، شانس آورده بودند که کانال‌های هوارسانی در جریان ریزش مسدود نشده بود، 
      خوشبختانه آنها در این ۱۷ روز ذخیره کافی آب در اختیار داشتند، اما از لحاظ غذا در مضیقه بودند، 
      و در این مدت هر کدام ۱۰ کیلوگرم وزن کرده بودند. 
      هوای پایین گرم بود و آنها مجبور شده بودند، برهنه شوند، اما خوشبختانه نشت گازهای سمی‌ای 
      مثل متان جان آنها را تهدید نکرده بود.

      پس تیم نجات باید تا عملی کردن عملیات نهایی نجات، راه عاجلی برای زنده نگاه داشتن معدنچیانی که 
      در عمق ۷۰۰ متری زمین گرفتار شده بودند، پیدا می‌کرد. 
      بنابراین آنها در مرحله نخست کانال‌های باریکی حفر کردند تا از طریق آنها، غذا و تجهیزات ضروری 
      را به پایان بفرستند. این کار هم یک هفته وقت گرفت. 
      وسیله فلزی‌ای به طول ۱٫۶ متر که ظاهری شبیه موشک داد، وظیفه حمل و نقل غذا در 
      این کانال‌ها را بر عهده دارد.برای ارسال غذا، هر بار باید یک ساعت وقت صرف شود. 
      غذای ارسالی برای آنها در روزهای اول تنها شامل ژل‌های غذایی غنی‌شده، ویتامین، قرص‌های گلوکز 
      و شیر غنی از پروتئین بود، اما بعد از روز، غذای گرم هم برای آنها ارسال شد. 
      برای معدنچیان دارو هم فرستاده می‌شود چرا که یکی از معدنچیان، مبتلا به دیابت است 
      و دیگری ناراحتی ریوی به نام سیلیکوزیس دارد.

      از طریق کانال‌های باریک ارتباطی که بعضی‌ها به آنها لقب «بند ناف» هم داده‌اند، 
      فیبرهای نوری هم به پایین فرستاده شده‌اند تا معدنچی‌ها بتوانند ارتباط ویدئویی با دنیای خارج داشته باشند. 
      البته آنها می‌توانند از طریق نامه هم با آشنایان خود ارتباط تماس برقرار کنند.

      اشتهار و حاشیه‌های ناخواسته!

      اما دردسر این ۳۳ نفر، آنها را مشهور هم کرده است، آنها دیگر جزئی از شوی واقعی تلویزیونی یا 
      reality TV show شده‌اند. توجه همه رسانه‌ها به آنها جلب شده‌ است، طوری که شبکه 
      ABC‌ مدتهاست که گروهی خبرنگار در بیرون معدن مستفر کرده است تا برایش گزارش روزانه ارسال کنند. 
      مردم همه دنیا توجه زیادی به این واقعه دارند، حتی اگر در فیس‌بوک جستجو کنید، می‌توانید گروه‌های مربوط به 
      این معدنچیان را بیابید. پاپ ببندکیت هم شخصا برای آنها دعا کرد است.

      رسانه‌های دیگر هم سعی می‌کنند، با برجسته کردن حاشیه‌ها تیراژ خود را بالا ببرند. 
      مثلا بعد از مدتی معلوم شد که یکی از معدنچیان یک فوتبالیست بازنشسته است که در جریان بازی‌های انتخابی 
      المپیک ۱۹۸۴ لوس آنجلس تیم ملی کشورش را همراهی می‌کرده است. 
      اما در میان معدنچیان، یکی از آنها به نام «یونی باریوس» بیش از همه در مرکز توجه قرار گرفته است. 
      این توجه رسانه‌ای روی او، به دو دلیل صورت گرفته است: 
      باریوس ۵۰ ساله، در جوانی علاقه داشت پزشک شود و حتی بعد از عدم موفقیت این علاقه را با خواندن 
      متون پزشکی در خود حفظ کرد. به خاطر دانش ابتدایی او از امورات پزشکی، خیلی از کارهای پزشکی مربوط به 
      گروه به او سپرده شده است. مثلا او بود که اعضای گروه را واکسن زد و همچنین اوست که نمونه خون از معدنچیان 
      می‌گیرد تا برای آزمایش به بالا فرستاده شوند. 
      اما دلیل مهم‌تر و جالب‌تر اشتهار آقای باریوس، دردسری است که چند ماه بعد، گریبان او را بعد از نجات یافتن خواهد گرفت! 
      قضیه از این قرار است که یک روز، وقتی همسر باریوس در محل معدن حاضر شده بود و برای نجات شوهرش دعا می‌کرد، 
      متوجه شد، زن دیگری هم نام همسرش را زمزمه می‌کند.اینجا بود که وی فوری مطلب را پی گرفت و متوجه شد، 
      وی معشوقه شوهرش است. 
      این قضیه بلافاصله در روزنامه‌های تابلویید، بازتاب پیدا کرد. 
      شاید باریوس تنها معدنچی‌ای باشد که عجله‌ای برای نجات نداشته باشد!!!

      عملیات اصلی نجات:

      برای نجات معدنچی‌ها، باید کانالی به قطر ۷۵ سانتیمتر در دل صخره‌های سخت به درازای ۷۰۰ متر حفر شود. 
      این کار اصلا ساده نیست و با مشکلات فنی زیادی همراه است و تخمین زده می‌شود ۳ تا ۴ ماه طول بکشد. 
      بعد از حفر شدن کانال نجات، از طریق بالابرهای هیدرولیکی که در آفریقای جنوبی تولید شده است، 
      اعضای گروه نجات داده می‌شوند. نجات هر نفر نیم ساعت طول خواهد کشید. 
      برای احتیاط دو پروژه نجات هم به طور موازی در حال اجرا شدن هستند.

      اهمیت پزشکی این حادثه:

      اما از دید پزشکی هم گرفتاری این معدنچیان جالب است. آنها بر علیه کزاز، دیفتری، آنفلوانزا و پنومونی 
      واکسینه شده‌اند تا در این وانفسا دچار بیماری نشوند. 
      اما عمده خطری که آنها را دنبال می‌کند، مشکلات روانی است. در پنج نفر از معندچی‌ها، نشانه‌های افسردگی 
      مشاهده شده است که علایم آن به صورت تغذیه ناکافی و عدم تمایل برای حضور جلوی دوربین است. 
      مشکل این معدنچیان را می‌توان مشابه فضانوردان در مأموریت‌های طولانی، سرنشینان زیردریایی‌ها و 
      زندانی‌ها دانست. 
      از آنجا که دانشمندان سازمان فضایی آمریکا -ناسا- در این زمینه تحقیقات زیادی کرده‌اند 
      و صاحب تجربه هستند، از آنها تقاضا شد که کمک کنند. یک تیم چهار نفره از این دانشمندان از محل بازدید کرد 
      و توصیه‌هایی سودمندی مثل تنظیم چرخه خواب و بیداری، انجام ورزش روزانه و مصرف ویتامین D 
      و تنظیم وزن کرد.معدنچی‌ها باید مواظب باشند که اضافه وزن پیدا نکنند، چون کانال‌های نجات آنها بسیار باریک است 
      و تنها ۷۵ سانتیمتر قطر دارد! 
      در عین حال باید اسباب سرگرمی آنها هم با MP3 پلیر، جدول و کتاب مهیا شود. 
      جالب است بدانید که شرکت سونی تعدادی PSP در اختیار این معدنچی‌ها قرار داده است! 
      بررسی این حادثه از لحاظ شناخت اثرات استرس و انزوای طولانی‌مدت روی سلامت و کارکرد 
      روانی انسان‌ها سودمند است.